- مشخصات کتاب
- اشاره
- نذرهای هزارگی
- نذر بی بی تشکی
- نذر مردا (زیارت اهل قبور)
- نذر چهار شنبه سوری
- نذر امام
- نذری عید قربان
- نذر شب احیا
- نذر ماه صفر
- نذرختنه سوران(سنت کردن)
- نذر درختان
- نذر برای آزادی زندانیان
- نذر سلیمانی (ملنگ مالا)
- نذر خرمن
- نذر بچه دار شدن
- نذر بچه بدنیا آوردن
- نذر از شیر گرفتن بچه
- نذر بلا بدور
- نذر سلیمان پیامبر
- نذر اول ماه
- نذر سر زمستان (سه ماه زمستان)
- نذر مسافر
- نذر پواکه
- نذر قلبه
- نذر چبچورکو
- نذر جوی کر
- نذر نوروزی
- نذر بارش
- نذر پای مازار(خاک سید)
- نذر زیارت بقاع و اماکن متبرکه
- نذر برای برآورده شدن حاجات
- نذر بادام برای مسجد
- نذر سرمشکی
- نذر سر دیوالی
- نذر سر شلنگی یا سر شلنغی
- نذر بیماری
- نذر سال گیره
- نذر نو(نویانه)
- نذر سرکندویی
- نذرمکتب رفتو (مدرسه)
- نذر نیامدن اوغو (پشتون)
- نذر نیامدن طالبان
نذرهای هزارگی
مشخصات کتاب
سرشناسه:کتابخانه مجازی افغانستان ،1392
عنوان و نام پدیدآور:نذرهای هزارگی/ دکتر حفیظ الله شریعتی.
مشخصات نشر دیجیتالی:اصفهان:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، 1392.
مشخصات ظاهری:نرم افزار تلفن همراه و رایانه
موضوع: فرهنگ
اشاره
هزارستان با بیش از هزاران سال قدمت مملو از پتانسیل های سنتی است. مردم این دیار پس از گذشت هزاران سال هنوز جذب مدرنیزه به شکل ویرانگر آن نشده اند، به همین خاطر است که همچنان نذرها، جشن ها، عادات و رسم های اجتماعی و سنتی در این سرزمین به قوت خود باقی اند. هزاره ها برای مراسم و آئین های بومی سرزمینشان ارزش خاصی قائل هستند.
نذر مراسم ویژه سنتی و محلی در هزارستان است. نمادها و نشانه های که شاید پلی بین مردم شناسی و مطالعات فرهنگی باشد. در مجموع، مراسم نذر و نذری دادن در هزارستان تداعی کننده ارزش های اجتماعی نظیر: برابری، تعاون، اتحاد، نظم، تعادل و توازن است.همکاری مردان و زنان در کنار هم در وقت پزیدن نذر نشانه مساوات و برابری نسبی زنان و مردان در عرصه زندگی است. مراسم نذری دادن مجموعه ای از ارزش های انسانی و اسلامی و پیش از اسلامی در کنار همیاری و دوستی است که نشان دهندی فرهنگ و آداب و رسوم و عقاید و سنت های کهن هزاره ها است. این مراسم نشان از عواطف و خلقیات و - در معنایی کامل - هویت انسانی آنان دارد. دیرینگی هزارستان و پایبندی مردم منطقه به اعتقادات دینی و ملی باعث شده که هنوز آنان آداب و سنت های کهن خویش را حفظ نمایند و این میراث ها را به یادگار داشته باشند. اگر چند این آیین ها نیز چونان سایر امور در گذر زمان کارکرد راستین